Niecodziennym urządzeniem hydrotechnicznym służącym do transportu śródlądowego może pochwalić się gmina Montech w południowo-zachodniej Francji. Jest to oddana do użytku w 1974 roku pochylnia na Kanale Garonny, która zastąpiła grupę pięciu klasycznych śluz.
Została tu zastosowana zasada „stoku wodnego”, którą wynalazł niemiecki inżynier Juliusz Greve, a opisał w roku 1961 francuski inżynier Jean Aubert. Pomysłowy system składa się z dwóch lokomotyw sztywno połączonych ze sobą za pomocą poprzecznej belki przechodzącej nad kanałem – bramy, która działa jak przesuwający się dok, "przepychający" wodę w górę stoku. Kanał jest stale zasilany strumieniem wodnym i wyposażony w śluzę. Gdy jednostka znajdzie się za bramą śluza się zamyka i tworzy się klin wodny, na którym porusza się łódź w górę lub w dół kanału.
Pochylnia pozwala zastąpić pięć klasycznych śluz. Śluzy te są nadal w użyciu, głównie w celu umożliwienia przejazdu statków wycieczkowych. Pochylnia wodna jest zarezerwowana dla łodzi od 30 do 40 m długości. Przepłynięcie pochylnią trwa 20 minut – o 45 minut szybciej niż droga przez pięć klasycznych śluz.
Sposób działania śluzy obrazowo pokazuje animacja: jak to działa?
0
