TYP: a1

Bitwa pod Trafalgarem

czwartek, 25 listopada 2010
Weronika Morys
Bitwa pod Trafalgarem


Starcie było kluczową bitwą morską wojen napoleońskich. Zostało rozegrane 21 października 1805 roku między flotą angielską a francusko-hiszpańską, 21 mil morskich od przylądka Trafalgar, na Ocenie Atlantyckim. Na czele floty sojuszniczej znajdował się admirał Pierre Villeneuve, a floty brytyjskiej - admirał Horatio Nelson.




Tło starcia


Napoleon chciał dokonać inwazji w Wielkiej Brytanii, jednak nie było to możliwe, dopóki kontrolowała ona Kanał La Manche, a okręty Francuzów i sprzymierzonych z nimi Hiszpanów były rozproszone w zablokowanych przez okręty brytyjskie portach. Plan Napoleona zakładał wymknięcie się francuskich i hiszpańskich statków z portów i zgromadzenie floty na Karaibach, a następnie powrót do Europy.

Pierwsza część planu została zrealizowana - prawie wszystkie okręty sprzymierzonych znalazły się na Morzu Karaibskim. W drodze powrotnej do Europy starcie z okrętami brytyjskimi 22 lipca 1805 u wybrzeży Hiszpanii skłoniło flotę francusko-hiszpańską do schronienia się w porcie Ferrol. 10 sierpnia Villeneuve otrzymał rozkaz poprowadzenia floty w kierunku Kanału La Manche, jednak z obawy przed brytyjskimi okrętami popłynął zamiast tego na południe do portu w Kadyksie. 26 sierpnia Napoleon, po bezskutecznym oczekiwaniu na flotę, porzucił plany ataku na Wielką Brytanię i skierował swoje wojska w kierunku Austrii i Niemiec.

Bitwa pod Trafalgarem Bitwa pod Trafalgarem
Horatio Nelson Pierre Villeneuve

Tymczasem flota sojusznicza została zablokowana w Kadyksie przez brytyjskiego admirała Nelsona. 16 września Napoleon rozkazał flocie opuścić Kadyks i popłynąć w kierunku Neapolu. Villeneuve ociągał się z wykonaniem rozkazu z obawy przed bitwą z silniejszą flotą brytyjską, jednak kiedy doszły go słuchy, że Napoleon chce go pozbawić dowództwa, 18 października zdecydował się opuścić port. 21 października Francuzi dostrzegli flotę brytyjską, jednak na odwrót było już za późno.

Przebieg bitwy i konsekwencje

Przystępując do bitwy eskadra brytyjska liczyła 27 okrętów liniowych i 2 fregaty, a hiszpańsko-francuska - 33 okręty liniowe i 7 fregat. Nelson postanowił zaatakować wroga dwiema kolumnami, żeby odciąć najsilniejsze okręty wroga od reszty floty. Była to niebezpieczna strategia, ponieważ zbliżające się do statków wroga brytyjskie okręty nie mogły używać zlokalizowanych na burtach armat. Ryzykowny plan powiódł się. Część okrętów odcięła straż tylną, druga część centrum. Umożliwiło to rozgromienie Francuzów.

Bitwa pod Trafalgarem
Plan bitwy

Bitwę wygrali Anglicy, jednak admirał Nelson został śmiertelnie ranny. Sprzymierzeni stracili 22 okręty. Po ich stronie było około 3 250 zabitych, 2 500 rannych i 7 000 wziętych do niewoli. Po stronie brytyjskiej było kilkanaście okrętów uszkodzonych, około 400 zabitych i około 1 200 rannych. Wygrana bitwa umożliwiła Brytyjczykom panowanie na oceanach i przyczyniła się do powstania brytyjskiego imperium kolonialnego.
TYP: a3
0 0
Komentarze
TYP: a2

Kalendarium: 19 marca

Pod dowództwem Kpt. Jana Ludwiga wypłynął w rejs dookoła świata "Zawisza Czarny".
niedziela, 19 marca 1989
Wypadł za burtę i utonął Rob James, jeden z największych żeglarzy naszych czasów, mąż znanej samotniczki oceanów Naomi James.
sobota, 19 marca 1983
Po odbudowie kadłuba starej szalupy żaglowo-motorowej zwodowano s/y "Zjawa", która później służyła Władysławowi Wagnerowi w jego rejsie dookoła świata.
sobota, 19 marca 1932